غمي غمناك
شب سردي است، و من افسرده.
راه دوري است، و پايي خسته.
تيرگي هست و چراغي مرده.
مي كنم، تنها، از جاده عبور:
دور ماندند زمن آدم ها.
سايه اي از سر ديوار گذشت،
غمي افزود مرا بر غم ها.
فكر تاريكي و اين ويراني
بي خبر آمد تا با دل من
قصه ها ساز كند پنهاني.
نيست رنگي كه بگويد با من
اندكي صبر، سحر نزديك است.
هر دم اين بانگ برآرم از دل:
واي، اين شب چقدر تاريك است!
خنده اي كو كه به دل انگيزم؟
قطره اي كو كه به دريا ريزم؟
صخره اي كو كه بدان آويزم؟
مثل اين است كه شب نمناك است.
ديگران را هم غم هست به دل،
غم من، ليك، غمي غمناك است.
غمي غمناك
همه می پرسند : چیست در زمزمه مبهم اب ؟
چیست در همهمه دلکش برگ ؟
چیست در بازی ان ابر سفید ؟روی این ابی ارام بلند که ترا میبرد اینگونه به اوج خیال؟
چسیت در کوشش بی حاصل موج؟ چیست در خنده جان؟...
من به این جمله نمی اندیشم . به تو می اندیشم ای سرا پا همه خوبی .من تک و تنها به تو می اندیشم.
تو بدان این را تنها تو بدان. تو بمان با من تنها تو بمان.
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب.به جای همه گلها تو بخند...
در دل ساغر هستی تو بجوش
من همین یک نفس از جرعه جانم باقیست
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش
برگرفته از کتاب پرواز با خورشید اثر فریدون مشیری
چیست در همهمه دلکش برگ ؟
چیست در بازی ان ابر سفید ؟روی این ابی ارام بلند که ترا میبرد اینگونه به اوج خیال؟
چسیت در کوشش بی حاصل موج؟ چیست در خنده جان؟...
من به این جمله نمی اندیشم . به تو می اندیشم ای سرا پا همه خوبی .من تک و تنها به تو می اندیشم.
تو بدان این را تنها تو بدان. تو بمان با من تنها تو بمان.
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب.به جای همه گلها تو بخند...
در دل ساغر هستی تو بجوش
من همین یک نفس از جرعه جانم باقیست
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش
برگرفته از کتاب پرواز با خورشید اثر فریدون مشیری
هيچ كس تنهايي ام را حس نكرد
لحظه ويراني ام را حس نكرد
در تمام لحظه هايم هيچ كس
گريه پنهاني ام راحس نكرد
آن كه سامان غزلهايم از اوست
بي سروساماني ام را حس نكرد
خواستم جان گيرد اين دنيا من
هيچ دنيا فاني ام را حس نكرد
لحظه ويراني ام را حس نكرد
در تمام لحظه هايم هيچ كس
گريه پنهاني ام راحس نكرد
آن كه سامان غزلهايم از اوست
بي سروساماني ام را حس نكرد
خواستم جان گيرد اين دنيا من
هيچ دنيا فاني ام را حس نكرد
مي دونم كه خيلي تنهام ولي هميشه سعي كردم لمس كنم بدي را خوبي را ، زشتي و زيبايي را و هميشه به ياد داشته باشم كه شادمان كنم ديگران را
كارم از گريه گذشته به اين مي خندم 