مام بلديم

[hsan]

دزدم لحاف برد و شبان گاو پس نداد. دیگر به کشور تو امان و پناه نیست.

[hsan]

تا به کی جان کندن اندر آفتاب ای رنجبر. ریختن از بهر نان از چهره آب ای رنجبر.

[PcBoyIr]

براي گفتن من .......... .......... شعرهم به گل مانده

نمانده عمري و .......... .......... نمانده عمري و صدها سخن به دل مانده

[hsan]

ترا از شا خکی کو ته فکندند. و لیک از بس درختان ریشه کندند.

[hsan]

در پهلوی آن فتاده بنشست. آلوده به خون مرغ دامان.

[PcBoyIr]

الا تا نخواهي بلا بر حسود ..... كه آن بخت برگشته خود در بلاست

[hsan]

تو به سخن تکیه کنی من به کار . ما هنر اندو خته ایم و تو عار.

[PcBoyIr]

دست از طلب ندارم تا كام من بر آيد............ يا تن رسد به جانان يا جان زتن برآيد

[hsan]

درآغوش پمن یک دم نشستم . زمان دلربا یی دیده بستم.

[hsan]

مرو راهی که پایت را به بندند .مکن کاری که هشیا را ن به خندند.

[shaghayegh]

من و ظهر كوير و انتظاري
ز پاي عابري شوق گذاري
صدايي دور و در پيش نگاهم
گريز جاده و گرد سواري

[PcBoyIr]

ای که یک گوشه نگاهت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد