من بگوش خود از دهانش دوش : سخناني شنيده ام كه مپرس .
سو ي من لب چه ميگزي كه مگوي : لب لعلي گزيده ام كه مپرس.
بي تو در كلبه گدايي خويش : رنجها يي كشيده ام كه مپرس .
همچو حافظ غريب در ره عسق : بمقا مي رسيده ام كه مپرس.
«ميم بدين»
-
- مدیریت تالارگفتمان
- پست: 2836
- تاریخ عضویت: شنبه 26 آذر 1384, 12:00 am
- تشکر کرده: 13 دفعه
- تشکر شده: 8 دفعه
-
- کاربر خیلی فعال
- پست: 294
- تاریخ عضویت: دوشنبه 10 مرداد 1384, 12:00 am
- محل اقامت: مشهد
- تشکر کرده: 3 دفعه
- تشکر شده: 1 دفعه
- تماس: